Życie dębowe

Wiele gatunków silnych dębowych drzew ( Quercus spp.) Wyróżnia się wśród amerykańskich tubylców ze względu na ich długowieczność. Z ponad 180 rodzimymi gatunkami dębów w samych Stanach Zjednoczonych, istnieje gatunek dębowy dla praktycznie każdego stanu klimatu lub uprawy.

Średnia żywotność dębu dla większości gatunków wynosi od 100 do 300 lat, choć znany maksymalny okres żywotności dla kilku gatunków znacznie przekracza średnie. Z dobrymi praktykami kulturowymi, środkami ostrożności wobec chorób i mądrością, aby wiedzieć, że nowo zasadzone drzewo od dawna przeżyje swojego dozorcę, dębowe drzewo może być naprawdę dziedzictwem dla przyszłych pokoleń.

Właściwe lokalizacja i sadzenie

Wiedza, gdzie i jak sadzić drzewo, może być mylące, zwłaszcza z drzewem, które może wzrosnąć do 75 stóp wysokości i szerokości. Dokładnie zbadaj miejsce, w którym ma być sadzone drzewko dębowe, aby zapewnić jej przyszły sukces jako dojrzałe drzewo; Rozważania dotyczące sadzenia powinny obejmować to, co jest powyżej, poniżej i w obrębie dojrzałego zasięgu kończyn.

Unikaj sadzenia młodych dębów pod liniami energetycznymi lub innymi drzewami, ponieważ drzewa te ostatecznie wymagają poważnego przycinania, co może je zniekształcać lub nie osiągnąć pełnego potencjału wzrostu. Dęby powinny być również sadzone w pewnej odległości od budynków, aby uniknąć przebiegów z linią dachu lub potencjalnych uszkodzeń w wyniku burz. Ponadto właściwe przygotowanie miejsca, w którym ma być sadzone młode drzewo, jest kluczowym czynnikiem sukcesu.

Optymalizacja długości dębu

Choć ustalone dębowe drzewa mogą wytrzymać okresy suszy, okazjonalne powodzie, drobne ataki szkodników, przycinanie przez ludzi i przeglądanie dzikiej przyrody, młode dęby powinny mieć konsekwentną i przemyślaną opiekę w ciągu pierwszych kilku lat po sadzeniu.

Utrzymanie regularnego harmonogramu podlewania przez pierwsze lato drzewa zachęci do zdrowego i szybkiego wzrostu korzeni, chociaż przelanie może być faktycznie szkodliwe, szczególnie w źle osuszonych i glinianych glebach. Nowo zasadzone drzewa na ogół nie powinny być zapłodnione, dopóki nie zostaną dobrze ustalone, a za pomocą testów gleby należy określić odpowiedni schemat nawozu.

Maksymalna żywotność dębu

Jeden z najczęstszych i znanych gatunków dębu, biały dąb ( Quercus alba , Strefy USDA 3-8), ma średni okres życia 300 lat. W doskonałych warunkach uprawy University of Illinois Extension donosi, że białe dęby żyją do 600 lat, co czyni je jednym z najdłużej żyjących gatunków dębu amerykańskiego. Post Oak ( Q. Stellata , strefy 5-9) ma maksymalny okres życia 400 lat, podobnie jak północny czerwony dąb ( Q. Rubra , strefy 4-8), dąb kasztanowy ( Q. Michauxii , strefy 4-9) i dąb overctup ( Q. Lyrata , strefy 5-9).

Gatunki krótszymi

Wiele innych rodzajów dębowych drzew znało maksymalne okresy życia wynoszące około 200 lat, w tym dąb pin ( Q. palustris , strefy 4-8), szkarłatny dąb ( Q. Coccinea , strefy 4-9) i południowy czerwony dąb ( Q. Falcata , strefy 6-9). Podczas gdy gatunki krótszymi mogą rosnąć w nieco szybszym tempie niż ich kuzyni o dłuższej żywej, wszystkie dęby mają powolne tempo wzrostu w porównaniu z wieloma innymi rodzajami gatunków drzew cieniowych.

Szkodniki i choroby

Dębowe więdnięcie i nagłe śmierć dębu to dwa poważne choroby wpływające nawet na zdrowe i dojrzałe dębowe drzewa w Stanach Zjednoczonych, z których każde może poważnie zmniejszyć żywotność dębowych drzew i doprowadzić do śmierci dębu w ciągu kilku tygodni. Dębowe więdnięcie jest powszechne głównie na środkowym zachodzie i na południowym wschodzie, podczas gdy nagłe śmierć dębu wpłynęła przede wszystkim na drzewa w Kalifornii.

Dębowe więdnięcie jest spowodowane patogenem grzybowym, który powoduje blokady w układzie naczyniowym drzewa; Śmierć może wystąpić w ciągu zaledwie trzech tygodni po infekcji. Chociaż wszystkie gatunki dębowe mogą być zarażone tą chorobą, University of Kentucky informuje, że czerwone dęby są szczególnie podatne. Chociaż nie ma już lekarstwa na drzewa, które są już zainfekowane, co kilka lat może stosować zatwierdzony grzybobójstwo.

Nagła śmierć dębu jest spowodowana patogenem pleśni podobnej do grzybów Phytophthora Ramorum , Naturalnie występujący patogen przenoszony przez wiele wspólnych roślin, w tym kilka gatunków klon, kamelii, czerwona końcówka, Pieris, Lilac i Viburnum. Drzewa mogą być zarażone przez kilka lat, zanim wykazały dowody infekcji, w tym rony kory, szkody dolistne i ataki szkodników, takie jak chrząszcze; Po pojawieniu się objawów zakażenia drzewa gwałtownie spadają i mogą umrzeć w ciągu dwóch do czterech tygodni.

Leczenie nagłej śmierci dębu ogranicza się przede wszystkim do zapobiegania rozprzestrzenianiu się patogenu poprzez usunięcie roślin żywicielskich w bliskiej odległości od cennych próbek dębu, a także leczenie zdrowych drzew za pomocą ogólnoustrojowego leczenia chemicznego zatwierdzonego szczególnie dla specjalnie dla dla leczenia chemicznego Phytophthora spp. Patogeny.